تمرین نویسندگی به ما کمک میکنه که هم عادت به نوشتن رو تو خودمون شکل بدیم، هم سبک و استایل نوشتن مون رو پیدا کنیم ، تو این تمرین‌ها کلی ایده‌های خوب هم ممکنه جرقه بزنه تو ذهن‌مون و بتونیم کلی ایده تولید محتوا بسازیم.

تمرین نویسندگی  : روزانه نویسی یا آزادنویسی

مشخصا اولین و بهترین تمرین نویسندگی تو آموزش نویسندگی اینه که باید هر روز روزی 1 بار انجام بشه روزانه نویسی + آزاد نویسی هست.

این تمرین از اسمش هم پیداست دیگه، هم باید به صورت مداوم و روزانه حتما و حتما انجام بشه و هم اینکه نباید برای نوشتن هیچ و هیچ محدودیت موضوعی ای برای خودتون قائل بشید  و مدام دور خودتون بچرخید برای پیدا کردن موضوع برای تمرین نوشتن .

شما درباره ی شیر مرغ تا جون آدمیزاد می‌تونید بنویسید . می‌تونید غُر بزنید به جون دنیا و آدماش، می‌تونید از هوای خوب امروز بگید، می‌تونید از خودتون تعریف کنید، می‌تونید در مورد قورمه سبزی ناهار دیروز و طعمش بگید، می‌تونید در مورد بچه‌ی بی ادب همسایه‌تون بنویسید، می‌تونید در مورد دغدغه‌های این روزاتون بنویسید و… . و و و و و

خلاصه هر موضوع یا محتوایی که دوست دارید و به هر سبکی که دوست دارید جدی، شوخی، مسخره بازی، انتقادی، غُر غُری و..

خلاصه هیچ محدودیت و عامل سانسور کننده ای اینجا ندارید . چون قرار نیست هیچ کس دیگه ای و یا حتی خودتون دوباره برگردید و اونها رو بخونید. فقط قرار بنویسید و آخرش کاغذ رو مچاله کنید و بندازید دور یا نوشته تون رو راهی سطل آشغال کامپیوتر کنید.

اگر هم هیچی و هیچی به ذهن تون نرسید و کلافه شدید، این جمله‌ها رو بنویسید و انقدر تکرار کنید تا صفحه پر بشه و بالاخره مغزتون خجالت بکشه و یه چیزی ازش تراوش کنه: 😀

بالاخره یه چیزی پیدا میکنم که در موردش بنویسیم، بالاخره یه چیزی پیدا میکنم که در موردش بنویسیم ، بالاخره یه چیزی پیدا میکنم که در موردش بنویسیم، بالاخره یه چیزی پیدا میکنم که در موردش بنویسیم ، بالاخره یه چیزی پیدا میکنم که در موردش بنویسیم، بالاخره یه چیزی پیدا میکنم که در موردش بنویسیم، بالاخره یه چیزی پیدا میکنم که در موردش بنویسیم  ….

یا

چگونه نویسنده بشم ؟ ، چگونه نویسنده بشم ؟، چگونه نویسنده بشم ؟ ،چگونه نویسنده بشم ؟ ،….

خلاصه اینکه فقط بنویسید.

اما این تمرین در عین حال که آزاد هستید 2 تا محدودیت و چراغ قرمز بزرگ هم داره  :

محدودیت تعداد کلمات در روزانه نویسی

برای اینکه راه هر گونه فرار و کَلَک زدن برای کم نویسی رو از خودتون بگیرید و از طرفی هم ذهن‌تون رو عادت بدید به یه مقدار مشخص نوشتن، همین روز اول باید برای خودتون یه محدودیت کلمه ای مشخص کنید .

من نمیگم دقیقا چند تا ، چون این خود شمایید که باید تعیین کنید، تا بتونید بهش پایبند باشید ولی من فقط پیشنهادم اینه که بین 500 تا 1500 کلمه باشه نه کمتر نه بیشتر.

حالا اگر عادت هم دارید که با مداد و خودکار و روی کاغذ بنویسید یا فکر میکنید اینجوری بیشتر تشویق می‌شید که بنویسید اینجا مشکلی نداره و تو تمرین روزانه نویسی تون می‌تونید اینکار رو بکنید و تو کاغذ نویسی هم میتونید تعداد مشخص خط یا صفحه مشخص کنید بازم پیشنهاد من بین 15 خط تا 2 صفحه کاغذ دفتری هست.

یا یه کار دیگه هم می‌تونید بکنید ، میتونید به جای محدود کردن کلمات، زمان رو محدود کنید.

من خودم اگر بخوام با این روش روزانه‌نویسی داشته باشم مثلا یه زمان 27 دقیقه رو برای خودم تعیین کردم و هر روز 27 دقیقه فقط و فقط مینویسم ( خب آخه من عدد های رند رو دوست ندارم دیگه، چیه همش عادت کردیم بگیم یه ربع 20 دقیق ، یه ساعت و… من مثلا جلسه هام رو هم میذارم ساعت 5 و 36 دقیقه عصر 😉   ) 

 محدودیت زمانی در این تمرین نویسندگی

محدودیت دوم زمانی هست که باید تعیین کنید که هر روز موظف بشید سر همون ساعت فقط بنویسید.

اینکار به شما کمک میکنه که بعد از مدتی که نوشتن روزانه عادت‌تون شد، اگر یه روزی تو اون ساعت ننویسید اصلا مثل معتادا بدن درد میگیرید و حال‌تون بد میشه و انگار یه چیزی گم کردید و این حالت به تداوم تو کارتون کمک میکنه.

من خودم با 8 صبح اوکیم ولی شما تو هر ساعت شبانه روز که اوکی هستید همون ساعت رو انتخاب کنید.

یه ساعتی که فکر می‌کنید از همه ساعت‌های روز سر حال‌تر و با حوصله‌تر و پر انرژی‌تر هستید رو انتخاب کنید و همیشه سعی کنید تو همون ساعت تمرین روزانه نویسی رو اجرا کنید