بیاید با هم روراست باشیم دیگه، حتی تو ارتباط چهرهبهچهره هم ارتباط برقرار کردن با مخاطبها به حد کافی سخت هست ( برای درونگراهایی مثل من که دیگه واسفاااااا )، حالا حساب کنید تو یه ویدئوی مثلا 45 ثانیهای یا یه پست اینستاگرام یا اون فرصت چند ثانیهای که توی کلیک کردن مخاطب روی یه عنوان مقاله داریم یا… چه قدر سخته که مخاطب رو جذب خودمون و محتوامون کنیم و ترغیبش کنیم به فالوکردن و تعامل .
من اینو تجربه کردم.
ممکنه ساعتها و روزها برای برای نوشتن محتوا و ساختن یه ویدئو وقت بذاریم، ولی آخرش ضایع بشیم و ناامید، چون هیچکی برامون تَره هم خُرد نمیکنه و اونجوری که باید و شاید بهمون توجه نمیکنه. ( مثل من تو اینستاگرام که بدجور با صورت پخش زمین شدم 😐 سه چهارساله تعداد فالورها از 3000 تا بیشتر نشده که هیچ، هر روز کمتر هم شده. تو ذهن خودم فکر میکنم محتوای خوبی دارم منتشر میکنم، اما حتما یه جای کار میلنگه که من بلد نیستم. من خودم به این نتیجه رسیدم که نحوه ارتباط برقرار کردن تو شبکههای اجتماعی رو بلد نیستم. امروز اتفاقی با BRENDAN KANE آشنا شدم و شروع کردم به خوندن کتابش و بلاگش و تا جایی که فکر میکنم مفید باشه محتواهاش رو ترجمه و ایرانیزه میکنم و به صورت سریالی، هر روزی که خودم برم سراغش و بخونم، منتشر میکنم )
امروز این مقالهاش رو خوندم با عنوان:
?Are You Using the Right Mix of Content to Engage Your Audience
( حالا واقعا هم نمیدونم حرفهاش و تکنیکهاش درست باشه یا نهها، میخونیم با هم ببینیم چی میشه )
آدمها برای فالوکردن کسی یا پیجی چی براشون مهمه؟
یکی از راههایی که ما میتونیم بفهمیم آدمها چه جوری توجهشون جلب میشه و به یه چیزی اهمیت میدن و به نوعی چه وقت دنبال دکمه ” فالو کردن ” میگردن، اینه که بیایم در مورد نحوه پردازش اطلاعات تو مغز اونها بهتر بدونیم.
مطالعات ( البته کلی گفته و اشاره نکرده که چه مطالعاتی ) نشون میده که 75% از مردم ترجیح میدن که از طریق سرگرمی، فکتها و حقیقتها و احساسات با هم ارتباط برقرار کنن. پس اگر میخوایم تو شبکه هایاجتماعی هم عده زیادی از مردم رو توجهشون رو جلب کنیم و کاری کنیم که به اون چیزی که ما منتشر کردیم اهمیت بدن لازمه دست بذاریم روی این 3 تا نقطه حساس آدمها.
فالوکردن برای سرگرمی
اصلا مگه کسی هم هست و آدمی هم پیدا میشه تو این کره خاکی که از سرگرم شدن و اوقات خوب داشتن لذت نبره یا نخوادش؟
و حالا این روزا چی بهتر از شبکه های اجتماعی مثل اینستاگرام برای سرگرم شدن؟ ( علت اصلی اینکه تو ایران خیلی از این پیجهای حتی بیمحتوا و زرد ( از نظر من. حالا اصلا کی نظر من رو پرسید! ) که فقط ویدئوهای سرگرمکننده و خندهدار منتشر میکنن به سرعت نور رشد میکنن)
حالا فرقی نمیکنه این محتوا، یه میم Meme جالب باشه یا GIF بیادبانه و خندهدار یا یه ویدئو از سوتی یه نفر یا … هر چیز دیگهای شبیه اینها، مهم اینه که ما برای ارتباط برقرار کردن با آدمهای دیگه به مقداری از طنز و سرگرمی برای محتواهامون نیاز داریم. بازم باید بدونید که 20% از آدمها به محتواهای طنز و هیجانی و خندهدار و حتی محتواهای زرد، اهمیت بیشتری میدن نسبت به محتواهای خیلی خشک و رسمی.
فالوکردن برای کشف حقیقتها و اطلاعات آموزنده
حالا از 100 % مردم چیزی حدود 25% اونها دنبال یه سری چیزهای جدیتر مثل حقایق علمی و اطلاعات آموزنده هستن. یعنی این آدمها دنبال جواب دادن به این سوالها تو ذهنشون هستن : کی؟ کجا؟ چهجوری؟ چه زمانی؟ چرا؟
یعنی اگر مثلا شما بیاید یه سری آمار و ارقام درست و حسابی از صنعت و حوزهای که دارید توش کار میکنید و با اونها به اشتراک بذارید، به شدت روی تصورشون نسبت به خودتون میتونید تاثیر بذارید و جزو دنبالکنندههای پرو پا قرص شما میشن و شما و صفحه شما میشه یه مرجع براشون.
فالوکردن از روی احساسی شدن
یکی از قدرتمندترین محرکها توی شبکههای اجتماعی میتونیم بگیم که دقیقا همین احساسات هستن، چه احساسات مثبت، چه احساسات منفی. میگن حدود 30-35 % افراد از طریق احساسات تحریک میشن و وارد ارتباط نزدیکتر با آدمها میشن. اینا احتمالا همونهایی هستن که به شدت جذب قصهگویی و داستانسرایی افراد و اینفلوئنسرها قرار میگیرن.( حالا ممکنه صبح عاشق یه انفلوئنسر باشنها، ولی شب که میفهمن از همسرش جدا شده و مدتی هست که از اونها قایم کرده، کلا میزنن به تیپ و تاپ اون اینفلئونسره و میگیرنش به باد فحش و ناسزا.)
حالا استراتژی اصلی ای که BRENDAN KANE میگه دقیقا ترکیب این 3 تا تحریککننده در کنا رهم هستش. یعنی بیشترین تاثیر و موفقیت مال پیجها و آدمهایی هست که توی پشتها و استوریهاشون از ترکیب به موقع هر کدوم از این 3 تا تحریککننده استفاده میکنن.
{پ.ن : تا حدودی اینا رو واقعا میدونستم و چیز جدید نبود برام . برای شما چی؟
البته من معتقدم تکرار بعضی چیزها خوبه هر چند وقت یه بار برای اینکه بیشتر بهش توجه کنیم}