میدونم خیلی موقع ها نوشتن محتوا برای شما خیلی ترسناک میشه، میدونم گاهی اوقات برُدن این جسمِ کاهل پشت میز و تایپ کردن چه قدر سخته، میدونم خیلی موقع ها دل و دماغِ نوشتن ندارید، میدونم گرفتار مقایسه شدن یعنی چی و چه جوری میتونه فلج کننده یه نویسنده محتوا باشه، میدونم ممکنه دائم با خودتون این محتواهایی که من دارم بلغور میکنم کجا، نوشته های فُلان نویسنده محتوا کجا 🙁 ….خلاصه همه اینا رو میدونم چون همین الانشم خودم بارها و بارها گرفتار این حس ها میشم و وقتی به نوشتن مقاله یا کپشن برای رایتینا فکر میکنم ترجیح میدم هر کاری بُکنم به جز نوشتن، از جمله بیخود سر یخچال رفتن و هله و هوله خوردن ( دقیقا این 7-8 کیلو اضافه وزنمم به خاطر همینه 😆 ) تا 100 بار دستشویی رفتن و 100 بار چک کردن نوتیفیکیشن گوشیم و…

اما ما بالا بریم ، پایین بیایم، به عنوان یه نویسنده محتوای تمام وقت یا کارشناس تولید محتوا یا نویسنده سایت یا با هر اسم و رسم دیگه ای ، باید هر روز بنویسیم و نمیشه از زیرش در بریم . پس میخوام چند تا راهکار که خودم استفاده میکنم  و جواب گرفتم رو بگم ( تو این متن از جمله ها و راهکارهای نویسنده کتاب رها و ناهشیار مینویسم یعنی اَدِر لارا هم استفاده کردم)

روش هایی برای مثل آدم پشت میز نشستن و نوشتن محتوا 😉

قطعه الف ( ماتحت تون ) رو روی قطعه ب ( صندلی ) بذارید

ما برای اینکه هر کاری رو شروع کنیم فقط به یه هُل اولیه نیاز داریم.

هُل اولیه تو نوشتن محتوا اینه که یه هدف اولیه خیلی خیلی آسون و کوچیک برای خودتون بذارید .

مثلا در این حد که هدف تون این باشه که صرفا برید پشت میزتون بشینید. ( نمیدونید اینکار چه قدر و چه قدر جواب میده) .

در عوض بدترین کار میدونید چیه ؟

اینه که با گذاشتن هدف های خیلیییییییییییی بزرگ ترس هاتون رو بیشتر کنید . مثلا اگر هدف رو اول صبحی این بذاریم که میخوام امروز یه مقاله وبلاگ 5000 کلمه ای بنویسیم که رتبه 1 گوگل بشه، مطمئن باشید 100 روز هم بگذره این مقاله رو نمی نویسیم از بس که هر دفعه که میخوایم بریم سمتش هی مغز تنبل و اهمال کارمون بهمون یادآوری میکنه که اووووووووو میدونی 5000 کلمه یعنی چه قدر؟ میدونی برای نوشتن این 5000 کلمه چند ساعت وقت میخوای ؟ میدونی رتبه 1 گوگل شدن چه قدر سخته این روزا ؟ میدونی اصلا امروز تو مودِ مناسب نوشتن همچین مقاله ای نیستی ؟ … و خلاصه همون میشه که میشینیم تا یه روز خوبی بیاد که نوشتن محتوا برای این مقاله رو شروع کنیم .( که طبق تجربه تا لحظه مرگ مون هم اون روز خوب نمیاد که نمیاد که نمیاد )

پس قدم اول برای شروع نوشتن محتوا فقط و فقط اینه که پشت میز کارتون تو هر جایی که هست بشینید و لپ تاپ رو روشن کنید. همین

یه مکان خاص برای نوشتن داشته باشید

اول از همه باید به کاری کنید که همیشه تو یه جای مشخص و از پیش تعیین شده شروع به نوشتن محتوا کنید .

حالا این جای مشخص میتونه مثل من، میز اتاق کارتون باشه یا میتونه میز ناهارخوری توی سالن باشه یا یه گوشه دنج توی بالکن خونه تون باشه یا هر جای دیگه که خودتون میدونید برای نوشتن مناسب هست. مهم اینه هر روز تو یه جای مشخص بنویسید. اینجوری دیگه به خودِ تنبل و اهمال کارتون این فرصت رو نمیدید که هِی هر روز صبح که بلند میشه 5 ساعت معطل کنه و اینور و اونور بچرخه و زمان هدر بده که حالا کجا بشینم .

تو یه زمان خاص هر روز بنویسید

اگر میخواید نوشتن محتوا بشه روتین تون و بتونید از این راه پول در بیارید، لازمه برای خودتون یه روتین تعریف کنید و هر روز بهش پایبند باشید و انقدر این کار رو هر روز و هر روز تکرار، تکرار، تکرار، تکرار،تکرار،تکرار،تکرار،تکرار،تکرار،تکرار،کنید که دیگه بره تو ضمیر ناخودآگاه تون و عادت بشه براتون.

برای روتین سازی نوشتن محتوا توی برنامه روزانه تون لازمه حتما هر روز سر یه ساعت مشخصی نوشتن رو شروع کنید و سر یه ساعت مشخصی هم نوشتن رو تموم کنید . اگر از برنامه خود من بپرسید باید بگم که من از 9 صبح هر روز نوشتن رو شروع میکنم و 25 دقیقه مینویسم و 5 دقیقه پا میشم راه میرم و دوباره 25 دقیقه مینویسم و 5 دقیقه راه میرم و این چرخه رو تا 6 تا 25 دقیقه ادامه میدم که حدودا 2.5 ساعت میشه و بعدش هم یه استراحت طولانی میکنم و اگر بعضی روزا محتوای بیشتری لازم باشه بنویسم بعد از ظهر هم همین برنامه رو تکرار میکنم.

هدف ما هم تو روتین سازی نوشتن محتوا اصلا خودنوشتن محتوا نیست. هدف مون اینه که این عادت به پشت میز نشستن سر یه ساعت خاص و یه مکان خاص رو تو خودمون ایجاد کنیم.

من خیلی موافق این نیستم که اگر _فُلان آدم موفق فُلان کار_ رو میکنه اگه ما هم /کپی /کنیم حتما رو ما هم جواب میده و به نتیجه میرسیم. ولی این رو قبول دارم که میشه با بررسی سبک زندگی آدم هایی که دغدغه هایی مشابه ما تو زندگی دارن ازشون《 الگو》 گرفت و مناسب حال و سبکِ زندگی خودمون اونارو شخصی سازی کرد.
به همین هدف میریم سراغ《 روتین هاروکی موراکامی》 نویسنده مشهور و پرطرفدار این روزا
.
.
.

موراکامی میگه :
“من هر زمان که در حال نوشتن کتاب جدید هستم، هر روز ساعت ۴ صبح از خواب بیدار میشم و ۵ تا ۶ ساعت کار میکنم و عصرها هم ۱۰ کیلومتر پیاده روی میکنم و بعد هم کمی مطالعه میکنم و کمی هم موسیقی گوش میکنم و راس ساعت ۹ شب میخوابم و همین روند رو《 هر روز تکرار، تکرار و تکرار میکنم 》بدون هیچ تغییری!
موراکامی میگه : این روتین و این تکرار [انگار من رو هیپنوتیزم میکنه ]تا به لایه های عمیق تر ذهنم برسم.
.
حفظ این روتین راحته ؟
.
موراکامی میگه : “نه قطعا حفظ این روتین برای مدت زمان طولانی به قدرت ذهنی و جسمی بالایی نیاز داره و این یعنی《 نوشتن تمرین و تلاشی برای بقاست》 که یعنی قدرت جسمانی به اندازه قدرت هنری و نوشتن مهمه.”

این یعنی فکر نکنید که نویسنده های بزرگ هم بدون هیچ برنامه و روتین و سختی ای میشینن پشت میز و همین طور کلمات بهشون الهام میشه . نه اینجوری ها نیست.

نوشتن محتوا رو برای خودتون آسون کنید

حالا که دیگه هم جای مشخصی برای نوشتن دارید و هم تو زمان مشخصی پشت میزتون نشستید و آماده نوشتن هستید، تو شروع کار ، نوشتن رو برای خودتون پیچیده نکنید و گیج نشید که حالا در مورد چی بنویسیم، چه جوری بنویسیم که جذاب باشه ، چه جوری بنویسم که رتبه 1 گوگل بشه و فُلان و بَهمان.

فقط شروع کنید به نوشتن، حالا میخواد در مورد بوی قورمه سبزی همسایه تون باشه یا سر و صدا و بازیگوشی بچه هاتون یا دعوای دیروزتون با یه فروشنده لباس یا …هر چیز دیگه ای . فقط شروع کنید به نوشتن و بنویسید و بنویسید و بنویسید.

بعد که رو دور افتادید و موتورتون روشن شد میتونید در مورد موضوع تولید محتوا اصلی هم فکر کنید و نوشتن محتوای اصلی روشروع کنید .

شرایط محیطی رو مهندسی کنید

نمیدونم شنیدید این رو یا نه ولی محیط ما به شدت میتونه تو اراده ما تاثیر گذار باشه .

یعنی چی ؟

فرض کنید همین روزا مثل من ( قضیه همون 7-8 کیلو اضافه وزنه 😉 ) تصمیم گرفتید رژیم لاغری بگیرید. اصلا کار ردستی نیست که هر روز بخواید به خودتون عذاب اَلیم وارد کنید و اراده خودتون رو بسنجید که بالاخره دستبرد به بشقاب بیسکوییت میزنید یا نه یا چه قدر میتونید تحمل کنید و اون دوناتی که تو یخچال هست رو نخورید . به جای اینکارا فقط کافیه محیط اطراف تون رو مطابق برنامه جدید تون ریدیزاین یا بازطراحی کنید . یعنی به جای امتحان کردن اراده خودتون خیلی ساده تره که اون بشقاب بیسکوییت رو از جلوتون بردارید یا اصلا همچین چیزهایی نخرید یا اگر مجبورید به خاطر بقیه اعضای خونواده همچین چیزایی بخرید، توی دورترین و دست نیافتنی ترین بخش یخچال بذارید شون و برعکس هر چی شلغم و هویج کرفس و اینجور چیزاست دائم بذارید جلوی چشم تون . اینجوریه که شما با مهندسی محیط تون میتونید به هدف تون برسید به جای اینکه هر روز به خودتون بد و بیراه بگید که بازم نتونستید به رژیم تون پایبند باشید.

حالا تو نوشتن محتوا هم دقیقا همینه ، شما سعی کنید راحت ترین جا رو برای نوشتن انتخاب کنید و از طرفی نوشتن رو پیچیده اش نکنید . مثلا بعضی از شاگردهای من هستن که وقتی میخوان بنویسن یه بار تو کاغذ شروع میکنن به نوشتن اونم حتما باید 500 تا خودکار رنگ و وارنگ پیدا کنن و کل خونه هم لال و صُمُ بُکم بشن که ما میخوایم نوشتن رو شروع کنیم و از اونجایی که یه بار باید روی کاغذ بنویسین و بعد دوباره تایپ کنن و از طرفی هم هیچ خونه ای هیچ وقت توش سکوت مطلق نیست، کلا بیخیال نوشتن میشن.

خب چه کاریه ؟ نکنید این کارارو .

شما نویسنده محتوای آنلاین هستید پس قطعا نوشتن رو کاغذ اصلا معنی ای نداره و فقط زمان تون رو هدر میده، پس همون یه سره برید سراغ لپ تاپ یا نهایتا اگر یه زمان لپ تاپ روشن نبود یه کاغذ ساده و یه خودکار بردارید وشروع کنید به نوشتن ایده هاتون و کشیدن نقشه ذهنی برای نوشتن محتوا که از کجا میخواید شروع کنید و به کجا میخواید برسید.

  به برنامه مقید باشید اما با خودتون کمی راه بیاید

قطعا که باید و باید به برنامه ای که برای خودتون ریختید پایبند باشید، اما زندگیه و هزار اتفاق پیش بینی نشده . قطعا همه ما دوست داریم هر روز بدون هیچ چالش و مشکلی بشینیم سر کارمون و آخر شب هم جلوی لیست روزانه مون یه تیک بزنیم و حال مون خوب بشه از تمام کارهای کرده و به سرانجام رسیده. اما این برای همه روزها شدنیه ؟ قطعا نه دیگه . یه زمانی ممکنه اثاث کشی داشته باشیم، یه زمانی ممکنه خودمون یا یکی از اعضای خانواده مون مریض بشیم، یه زمانی ممکنه سقف خونه مون چکه کنه و…. همه و همه دست به دست هم بدن که ما نتونیم طبق برنامه پیش بریم. حالا بعضی ها هستن که تا به اینجا میرسن و مثلا چند روزی از کار عقب میافتن و نمیتونن چیزی بنویسن کلا ناامید میشن و این برنامه رو کنار بذارن. اینجاست که شما نباید خیلی به خود تون سخت بگیرید. البته اینجا باید مراقب باشید که دلیل هاتون برای رو برنامه پیش نرفتن واقعی باشی نه اینکه از هر چیزی دنبال بهونه بگردید که ننویسید.

اصلا به این چیزهای سمی برای نوشتن محتوا فکر نکنید!

وقتی که نوشتن محتوا رو شروع میکنید مشخصا هر چی فکر بد و منفیه میاد سراغ تون ولی از امروز و این لحظه هر وقت موقع نوشتن این فکرها و سوال ها اومد تو ذهن تون تو دل تون بگید: ” الان ولش کن ، بعدا بهش فکر میکنم “

مطمئن باشید این تکنیک خیلی موقع ها جواب میده و ذهن تون از کشمکش این جور سوال ها رها میشه.

این سوال ها چه سوالاتی هستن؟

• اصلا این چیزی که مینویسم به درد کسی میخوره ؟
• اصلا چرا باید این چیزا رو بنویسیم ؟
• اصلا کسی اهمیتی میده به این نوشته های من؟
• کم یا زیاد ننوشتم ؟
• اگر کسی این چیزایی که دارم مینویسم رو بخونه در موردم چی فکر میکنه ؟
• اگر هیچ کسی محتوا رو نخونه چی ؟

و… هزاران و هزار سوال این چنینی و سمی که میتونه کلا مانع نوشتن محتوا به هر شکلی بشه.

به این چیزایی که گفتم چند هفته ای عمل کنید و خودتون با چشم خودتون نتیجه رو ببینید و تو کامنت ها بهم بگید که در موردش با هم گپ بزنیم.