تا به حال شده است که یک فیلم بد را انتها نگاه کنید فقط به این خاطر که ببینید آخرش چه می شود ؟

یا یک رمان معمایی – پلیسی ضعیف را تا انتها بخوانید فقط به خاطر اینکه بفهمید قاتل چه کسی بوده است ؟

اما چرا محتوایی  که شما می نویسید را  مخاطب نمی خواند یا فقط جمله اول یا فقط عنوان را می خواند و علامت ضربدر بالای صفحه را می زند و شما را ترک میکند؟

یکی از مهمترین دلایل شکست شما در جلب توجه مخاطب این است که کنجکاوی او را بر نمی انگیزید.

برای موفقیت در تولید محتوا باید افراد را به آن چه که هستید یا به دنبال آن هستید علاقه مند و کنجکاو کنید .

اوج کنجکاوی برای ما زمانی اتفاق می افتد که نسبت به موضوعی کمتر آشنا هستیم یا عنوان موضوع برای ما ناآشناست.

این یک نکته روانشناسی است ، ما هرچیزی که بیشتر در مورد آن بدانیم کمتر علاقه داریم که در مورد آن بشنویم . بنابراین راهکار ما اینجا این است که تا جایی که می توانید بین آن چیزی که مخاطب می دانند و آن چیزی که می خواهید به آنها بگویید گپ و شکاف ایجاد کنید .

زمانی که مشتری و مخاطب شما کنجکاو میشود که در مورد آینده اقدامات شما بیشتر بداند، خودش پیگیر می شود و نیاز نیست او را وادار به اقدامی بکنید  و این بهترین زمان برای برقراری ارتباط با اوست.

استفاده از ایده تابلوی Coming Soon مغازه ها در تولید محتوای موثر و کپی رایتینگ

شاید در خیابان بارها مغازه هایی را دیده اید که وقتی در حال دکور زدن و آماده شدن برای افتتاح هستند از تابلوی  Coming Soon  ( به زودی )  استفاده می کنند . این نوع تابلو ها علاوه بر اینکه کنجکاوی افراد را بر می انگیزد باعث میشود فرد در تلاش باشد که بالاخره متوجه شود که در اینجا قرار است چه فروشگاهی راه اندازی شود . حتی اگر قرار باشد خود را به زحمت بیاندازد و از لای در نگاهی بیاندازد تا کنجکاوی خود را ارضا کند

حتی شرکت های بزرگی مثل سونی هم از این نظریه در تبلیغات خودشان استفاده میکند تا این گپ را در ذهن مخاطب ایجاد کند و مخاطب را کنجکاو به پیگیری کنند .

شرکت سونی در برخی تبلیغات خود هیچ توضیحی نمی دهد و حتی هیچ اثری از نام شرکت یا لوگو و محصول خاص نمی بینید و فقط در انتهای تبلیغ این تصویر را می بینید .

این تصویر کاملا مرموز و کنجکاوی برانگیز است .

به نظر شما این تبلیغ یک بازی جدید است ؟

مشخص نیست .

همین کاری که بازاریابان شرکت بزرگی مانند سونی انجام میدهند را شما می توانید در بازاریابی محتوایی خودتان به کار بگیرید و به موفقیت چشم گیری برسید.

 برای به کارگیری نظریه گپ اطلاعاتی ، هیچ گاه هر چیزی که مخاطب نیاز دارد را حاضر و آماده در  یک عنوان یا حتی پست وبلاگ جا ندهید . در هر پست یا هر ایمیل یا هر جای دیگری مربوط به کسب و کارتان مخاطب را کنجکاو کنید و دعوت به پیگیری بکنید_.

بهترین کار در بازاریابی محتوایی برای تحریک کنجکاوی مخاطب انتخاب یک عنوان کمی مبهم و ناشناخته است . البته کار شما به عنوان تولید کننده محتوا فقط در انتخاب عنوان تمام نمی شود، بلکه باید پاراگراف اول و شروع متن را هم کاملا جذاب و تحریک کننده ی کنجکاوی بنویسید تا مخاطب را ترغیب به خواندن کامل متن کنید.

نظریه شکاف اطلاعاتی یا Information Gap Theory می تواند در هدایت ترافیک بیشتر و حتی بهینه سازی نرخ تبدیل بسیار تاثیر گذار باشد .

۳ نکته مهم و کاربردی در مورد استفاده از گپ یا شکاف اطلاعات در تولید محتوا و کپی رایتینگ

نکته ۱ : به این نکته توجه کنید که شکاف اطلاعاتی بسیار زیاد یا بسیار کم هر دو باعث ایجاد حس بد در مخاطب هستند. اما یک گپ gap ایده آل می تواند طبق این تحقیق  منجر به  ۹۲۷ %  افزایش در نرخ کلیک شود . چون در این حالت مخاطب شما به چالش کشیده می شود و کنجکاو می شود که بیشتر بداند .

در این تحقیق تنها تفاوت بین دو صفحه مورد آزمایش، گذاشتن قیمت به طور مستقیم در دکمه های زیر محصول و نذاشتن قیمت و هدایت به صفحه دیگر بود . در حالتی که  قیمت ها زیر بسته محصول قرار داده نشده بود درصد کلیک به طرز عجیبی به علت کنجکاوی برای دانستن قیمت افزایش پیدا کرد .

در تولید محتوا هم باید سعی کنید در عنوان و پاراگراف های ابتدایی مخاطب را همچنان کنجکاو نگه دارید تا شما را دنبال کند .

نکته ۲ : پیش بینی کنید مخاطب چه حدس هایی می زند

برای تحریک کنجکاوی مخاطب ، این حس را در آنها بکشید که جواب معمای شما را میدانند . باید مخاطب را در یک دوره زمانی کوتاه در حالت تعلیق نگه دارید . 

نکته ۳ : لطفا از این تکنیک سوء استفاده نکنید  و در آن زیاده روی نکنید . چون با عث میشوید مخاطب حس بدی پیدا کند و حس کند هیچی نمیداند و برای اینکه دوست ندارد ضعفی در خودش حس کند سریعا شما را ترک میکند .

کاربرد نظریه” گپ اطلاعاتی ” در تولید محتوا:

• چیزی جدید خارج از دانش فعلی مخاطب به او معرفی کنید
• برای مخاطب خودتان داستان بگویید اما نتیجه نهایی را کمی به تاخیر بیاندازید , اطلاعات کلیدی را برای یک زمان کوتاه و خاص به مخاطب نشان ندهید
• ایده ای معرفی کنید که برخلاف انتظار و پیش بینی مخاطب باشد.

چگونه علاقه موقعیتی Situational Interest می تواند باعث ایجاد کنجکاوی در مخاطب شود ؟

جورج لئو اشتاین یک اقتصاد دان رفتاری مشهور در داشنگاه کارنگی ملون در سال 1994 یک گزارش جامع در مورد علاقه موقعیتی Situational Interest تهیه کرد . ( چه ویژگی هایی از یک موقعیت باعث جرقه زدن علاقه مندی و افزایش آن در هر لحظه می شود ؟ یا چه چیزی موقعیت ها را جالب میکند ؟)

نتیجه این گزارش خیلی جالب بود . کنجکاوی زمانی رخ می دهد که ما در دانش مان و دانسته هایمان در مورد موقعیت مورد نظر شکافی حس میکنیم .

این شکاف ها باعث درد می شوند زمانی که می خواهیم چیزی را بدانیم اما نمی دانیم دقیقا مانند زمانی است که بدن مان می خاراد و باید آن را بخارانیم !

همین شکاف است که باعث می شود ما طولانی ترین و بدترین فیلم ها را نگاه کنیم فقط به خاطر اینکه بدانیم آخرش چه می شود . قطعا دیدن فیلم های مزخرف دردناک است اما اینکه ندانیم آخرش چه میشود برای ما دردناک تر است .

« نظریه شکاف » به ما کمک میکند که بتوانیم محتوایی جذاب برای مخاطب تولید کنیم که با علاقه تا به انتهای آن را بخواند یا ببیند، به شرطی که بتوانیم با طرح یک سوال و باز کردن یک شکاف در ذهن مخاطب او را علاقه مند به دنبال کردن کنیم .

مثلا ما در فیلم ها همیشه در ذهن مان این سوال پیش می آید که چه اتفاقی می افتد ؟ در رمان های پلیسی معمایی می پرسیم کار چه کسی بود ؟ در مسابقات ورزشی می پرسیم که چه کسی برنده می شود ؟

ما برای تولید محتوای موثر چگونه باید از نظریه شکاف استفاده کنیم ؟

در نظریه شکاف درتولید محتوا شما به عنوان یک ایده پرداز و نویسنده حرفه ای باید بتوانید قبل از اینکه این شکاف ها را ببندید به حد کافی باز کنید !

قطعا ما می خواهیم حقیقت و نتیجه و اطلاعات را به مخاطب بدهیم اما مخاطب باید با تمام وجود حس کند که به این محتوا نیاز دارد . اگر از همان ابتدا بیاییم و همه چیز را یک دفعه بگوییم به نظر شما هیچ مخاطبی تا انتهای محتوا را می خواند یا می بیند ؟

دقیقا مانند اینکه یک نفر در همان ابتدای شروع فیلم و سریال آن را اسپویل کند ، قطعا انگیزه وعلاقه قبل را برای تا انتها دیدن فیلم ندارید

و شگرد ما به عنوان تولید کننده محتوای حرفه ای برای اینکه مخاطب را متقاعد کنیم که  به اطلاعات و محتوای ما نیاز دارد این است که تا جایی که می توانیم دانشی که فاقد آن هستند را و چیزی که نمی دانند را برجسته کنیم .

مثلا می توانیم سوال یا معمایی را مطرح کنیم که افراد با شکاف در دانش شان مواجه شوند و آن را باور کنند .

یا حتی قوی تر عمل کنیم و به آنها بگوییم افرادی هستند که آن چیزی که آنها نمی دانند را می دانند ( حس حسادت )

مثلا عنوان بسیاری از تیترهای چالشی و پربازدید با همین نوع سوالات و معماها ساخته می شوند :

• اخیرا اعتیاد به دارویی خاص بین جوانان فراگیر شده است ، ممکن است شما هم آن را در کشوی میزتان داشته باشید !
• دیروز یک رستوارن به علت وجود مارمولک در غذایش به وزارت بهداشت احضار شد .شما این رستوران را می شناسید ؟
• ماده شیمیایی نامرئی ای در خانه شما وجود دارد و ممکن است همین حالا شما را بکشد !

اینها مثالهایی از کاربرد نظریه شکاف در عنوان نویسی در تولید محتوا هستند .

این نوع محتواها به این دلیل موفق میشوند که مخاطب را با چیزی که نمی داند اذیت میکنند ، در واقع تا وقتی مخاطب متوجه ندانستن آن چیزی نیست به آن اهمیتی هم نمی دهد .